Technologia dual SIM
Technologia Dual SIM zastosowana w telefonach komórkowych daje możliwość korzystania z dwóch kart SIM jednocześnie. Pierwszy telefon obsługujący dwie karty SIM został wynaleziony w Finlandii w 2000 roku. Później dwie karty SIM w jednym telefonie komórkowym zaczęli stosować kilka lat temu Chińczycy, głównie ze względu na koszty połączeń w przypadku rozmowy z dalej położoną prowincja, dzięki użyciu dwóch kart SIM mogli oni znacznie obniżyć koszt rozmów telefonicznych. Na rynku chińskim takie rozwiązanie oferuje wielu dużych producentów miedzy innymi Samsung i Nokia, oraz wiele małych mniej znanych w Polsce firm produkujących telefony komórkowe, na rynku pojawiły się również niszowe aparaty komórkowe pozwalające na obsługę trzech lub czterech kart SIM. Telefony te nie posiadają zabezpieczeń SIM LOOCK, a wiec można używać kart rożnych operatorów, co pozwala na przykład używać numeru firmowego i prywatnego w jednym telefonie bez potrzeby przełączania się miedzy kartami lub noszenia dodatkowej komórki.
Przed podjęciem decyzji o zakupie telefonu komórkowego, zazwyczaj się zastanawiamy, jaką formę płatności wybrać. Do wyboru jest abonament, kiedy podpisujemy umowę z operatorem, płacimy z góry określoną sumę, w zamian otrzymuje się pakiet minut, a jeśli się ten pakiet wykorzysta, to rozliczenie jest w następnym miesiącu. Telefony na kartę, kiedy nie podpisujemy żadnych umów, i wykupuje się pakiet minut, jednak po wykorzystaniu jej trzeba kolejny raz kartę doładować za określoną kwotę. No jest również połączenie obu rozwiązań MIX, w którym płacimy jak w przypadku należności na kartę jednak zobowiązujemy się do okresowego doładowania telefonu, w zamian otrzymuje się aparat telefoniczny po preferencyjnych kwotach. Najkorzystniejszym rozwiązaniem dla klienta jest telefon na kartę pre-paid. Kupując gdziekolwiek kartę startową możemy ją doładowywać w dowolnym czasie kwotą przewidzianą przez operatora. Takie rozwiązanie pozwoli każdemu na kontrolowanie swoich wydatków związanych z telefonem. Nie ma też żadnego związania się z operatorem, bo w każdym momencie można wyrzucić kartę i zakupić nową.
Dzisiaj telefon mamy zawsze przy sobie. W każdej chwili, gdy najdzie nas ochota lub zajdzie potrzeba wystarczy wyjąć telefon komórkowy, wybrać numer i zadzwonić. Proste, prawda? A jak to wyglądało kiedyś? Dawniej, gdy telefony komórkowe były towarem luksusowym mieliśmy ich stacjonarne odpowiedniki w postaci budek telefonicznych. Będąc gdziekolwiek na mieście i chcąc zadzwonić musieliśmy biec do takiego aparatu telefonicznego w małej ciasnej budce, jeśli oczywiście nie był zajęty, włożyć kartę i dopiero wtedy mogliśmy dzwonić. Często jednak karty szybko traciły impulsy, więc rozmowa się po prostu urywała. Należało więc pędzić do najbliższego sklepu, dokonać zakupu i wrócić z nadzieją, że nasza telefoniczna ostoja będzie akurat wolna. A jeśli nie? Nie było innego wyjścia, jak po prostu westchnąć i poszukać innej. Pamiętacie ile kosztowały nas te wszystkie rozmowy? Jednak były też pewne plusy. Stanie godzinami w takiej budce było zdecydowanie niewygodne, więc rozmowy przynajmniej nie były długie.
Coraz częściej widzi się kilkuletnie dzieci korzystające radośnie z najnowszych modeli telefonów komórkowych. Jednak czy jest to dobre? Z całą pewnością są granice, jeżeli chodzi o korzystanie przez dzieci z telefonów komórkowych. Kupienie aparatu telefonicznego naszym pociechom jest pomysłem dobrym. Dzięki temu zawsze możemy zorientować się gdzie nasze dziecko się znajduje, sprawdzić, co robi i jak się czuje. W ten sposób roztaczamy nad nim większą opiekę, ale również mamy większą możliwość kontrolowania. Pamiętajmy jednak, że najlepiej, jeśli telefon komórkowy dziecka jest na kartę, a nie abonament, dzięki temu możemy kontrolować wydatki dziecka. Telefon dziecka nie powinien być zbyt drogi, na wypadek gdyby nasza pociecha go zgubiła, czy został skradziony. Takie rzeczy przecież się zdarzają. Dobrze też od czasu do czasu sprawdzać, co się na takim telefonie znajduje, jak również kontrolować kontakty naszego dziecka. Ograniczenia w dostępie do Internetu też ogrywa ważną rolę, dzięki temu zyskamy pewność, że dziecko nie ma do czynienia z rzeczami dla niego nieodpowiednimi.
Każdy właściciel telefonu komórkowego ma podobny dylemat – co wybrać podpisać umowę na abonament wiążącą go z operatorem na dłuższy czas, a może być niezależny i kupić jedynie starter mogąc w każdej chwili zmienić operatora telekomunikacyjnego. Jak to bywa w takich sytuacjach nie można odpowiedzieć jednoznacznie. Wszystko zależy do czego używa się telefonu. Na pewno wygodniejsze jest używanie telefonu na abonament, gdyż nie ma strachu, że wydzwonimy kwotę, którą się ma na miesiąc. Jednak takie rozwiązanie nie daje nam możliwości kontrolowania swoich wydatków. W przypadku kiedy dzwonimy z telefonu na kartę płacimy wyłącznie za to, co wygadamy. Operatorzy próbują przekonać, że w abonamentach otrzymuje się darmowe minuty, jednak kiedy się wszystko policzy, to za jednostkową minutę często płaci się drożej niż w przypadku dzwonienia z telefonu na kartę. Różnica, która powstała to są zazwyczaj koszty aparatu telefonicznego, który się otrzymuje w chwili podpisania umowy na telefon.